Propozycja metody oceny zespołu kanału nadgarstka

     

    Propozycja metody oceny zespołu kanału nadgarstka z wykorzystaniem elektromiografii powierzchniowej – badania pilotażowe

     

    Łukasz Oleksy1,  Marek Pieniążek2,3,4, Anna Mika5

     

    1 – Wydział Automatyki, Elektroniki i Informatyki Politechniki Śląskiej

    2 - Zakład Kinezyterapii, Katedra Fizjoterapii, AWF w Krakowie

    2 – Małopolskie Centrum Rehabilitacji Ręki, WSS im L.Rydygiera w Krakowie

    3 – Gabinet Rehabilitacji Ręki, Kraków

    5 – Zakład Rehabilitacji w Reumatologii i Geriatrii, Katedra Rehabilitacji Klinicznej, AWF w Krakowie

     

     

    Wstęp: Zespół kanału nadgarstka, będący coraz częściej chorobą zawodową jest trudny do zdiagnozowania z uwagi na szereg innych stanów chorobowych w obrębie obręczy barkowej oraz kończyn górnych, które mogą maskować jego objawy. Istotnym elementem diagnostyki różnicowej jest znalezienie metody odpowiednio czułej i nieinwazyjnej, a za taka uznaje się coraz częściej powierzchniową elektromiografię.

    Cel pracy: Badanie aktywności bioelektrycznej wybranych mięśni w celu oceny przydatności zastosowanej metody badawczej do programu diagnostyki  różnicowej zespołu kanału nadgarstka.

    Materiał i  Metoda: Badaniami objęto grupę pacjentów Małopolskiego Centrum Rehabilitacji Ręki w Krakowie  u których dokonano  chirurgicznego  uwolnienia nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka oraz grupę studentów kierunku fizjoterapii Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie.

    Do oceny parametrów bioelektrycznych wykorzystano elektromiograf powierzchniowy PocketEMG (BTS) wraz z systemem kamer video BTS Vixta. Pomiary aktywności bioelektrycznej mięśni w obrębie kończyn górnych oraz obręczy barkowej wykonano podczas testów funkcjonalnych.

    Wyniki: Wykazano szereg nieprawidłowych aktywności w obrębie badanych mięśni w grupie pacjentów oraz ich brak w grupie studentów.

    Wnioski: Elektromiografia powierzchniowa jest czułą metoda diagnostyczną zaburzeń występujących w obrębie mięśni u badanych pacjentów. Jednakże liczne ograniczenia jak np. obustronne objawy kanału nadgarstka u pacjentów czy różnice w wieku i sprawności funkcjonalnej pomiędzy grupami sprawiają, że uzyskane wyniki należy traktować jako pilotażowe inspirujące do dalszych badań w tym zakresie.