Ocena zaburzeń w obrębie mięśni narządu żucia

     

    Ocena zaburzeń w obrębie mięśni narządu żucia z wykorzystaniem elektromiografii powierzchniowej (sEMG)
     
    Łukasz Oleksy1, 2, Anna Mika3, Błażej Szczerbaniewicz4, Renata Kielnar5
     

    1 Zen Machines   

    2Międzynarodowy Instytut McKenziego Polska

    3 Katedra Rehabilitacji Klinicznej, Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie

    4 Przychodnia Stomatologiczna Kodent, Częstochowa

    5Instytut Fizjoterapii, Wydział Medyczny, Uniwersytet Rzeszowski

     
    Wstęp

    Dysfunkcje narządu żucia manifestujące się jako, bóle twarzy, zaciskanie czy zgrzytanie zębami. Od wielu lat klinicyści uważali, że dysfunkcje te są spowodowane nieprawidłowym dopasowaniem powierzchni stawowych i elementów chrzęstnych wewnątrzstawowych. Jednakże doniesienia innych badaczy sugerują, że źródłem dolegliwości są nie tylko zmiany w samym stawie, ale też w strukturach pozastawowych i w zwiększonej aktywności mięśni.

    Celem pracy jest analiza aktywności bioelektrycznej (sEMG) wybranych mięśni w obrębie głowy i szyi w spoczynku i zmian w jej zakresie podczas ruchu w celu opracowania obiektywnej metody oceny zaburzeń napięcia mięśniowego przekładającego się na nieprawidłowości w obrębie narządu żucia.

     
    Materiał i metody

    Badaniami objęto 63 osoby w wieku 20-35 lat bez dysfunkcji oraz z objawami dysfunkcji w obrębie narządu żucia zgłaszanymi w wywiadzie. Osoby badane podzielono na podstawie wywiadu na 2 grupy: 1-z dolegliwościami i 2-kontrolną. Równocześnie w całej badanej populacji wydzielono grupy za pomocą metody analizy skupień (grupowanie metodą k-średnich). Badanie aktywności bioelektrycznej mięśni przeprowadzono za pomocą elektromiografu TeleMyo(Noraxon) zgodnie z wytycznymi projektu SENIAM. Ocenę sEMG badanych mięśni przeprowadzono w sekwencji testów funkcjonalnych dla stawu skroniowo-żuchwowego. Dla oceny istotności różnic badanych cech pomiędzy grupami zastosowano test ANOVA (Statistica 8.0 PL)..

     
    Wyniki

    Wykazano szereg nieprawidłowych aktywności w obrębie badanych mięśni w grupie osób z dysfunkcjami narządu żucia oraz ich brak w grupie kontrolnej.

     
    Wnioski

    Zaproponowana metoda oceny aktywności mięśni narządu żucia wykazała różnice w badanych grupach, co może sugerować, że elektromiografia powierzchniowa jest czułą i nieinwazyjną metodą diagnostyczną wczesnych zaburzeń występujących w obrębie mięśni u badanych osób. Jakkolwiek zastosowanie sEMG w diagnostyce zaburzeń narządu żucia jest zasadne to zagadnienie to wymaga dalszych badań uwzględniających zarówno inne grupy wiekowe badanych jak i bardziej zaawansowane dysfunkcje ocenianych mięśni.