Zmiany aktywności bioelektrycznej (sEMG) mięśni kończyn dolnych podczas treningu marszowego pacjentów z chromaniem przestankowym
Piotr Mika1, Anna Mika1, Łukasz Oleksy2,3, Anna Spannbauer4
1Katedra Rehabilitacji Klinicznej, Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie
2 Zen Machines Polska
3 Instytyt McKenziego Polska
4 Wydział Nauk o Zdrowiu, Collegium Medicum, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
Wstęp: U chorych z chromaniem przestankowym obserwuje się zaburzenia wzorca chodu wynikające prawdopodobnie z osłabienia mięśni prostowników biodra i zginaczy podeszwowych stopy. Uważa się, że trening marszowy na bieżni może powodować wzrost aktywności mięśni kończyn dolnych, jednakże obecnie brak jest badań potwierdzających te przypuszczenia.
Cel pracy: Ocena zmian w aktywności bioelektrycznej mięśni podczas 12 tygodniowego treningu marszowego u pacjentów z chromaniem przestankowym.
Materiał i Metoda: 15 pacjentów z chromaniem przestankowym uczestniczyło w 12-tygodniowym treningu marszowym na bieżni. Przed i po zakończeniu treningu oceniano za pomocą powierzchniowej elektromiografii (sEMG) aktywność bioelektryczną mięśni: brzuchatego łydki (głowy bocznej i przyśrodkowej), piszczelowego przedniego, dwugłowego uda, prostego uda, obszernego przyśrodkowego, naprężacza powięzi szerokiej i pośladkowego średniego. Badanie wykonywane było podczas testu na bieżni prowadzonego do maksymalnego nasilenia dolegliwości bólowych. Wartość aktywności bioelektrycznej badanych mięśni znormalizowano do wartości referencyjnej jaką była maksymalna aktywność generowana przez mięsień podczas skurczu izometrycznego (MVC) i wyrażona jako %MVC dla początkowego i końcowego cyklu chodu.
Wyniki: Zmiana w aktywności bioelektrycznej w obrębie głowy bocznej mięśnia brzuchatego łydki pomiędzy końcowym i początkowym cyklem chodu była większa podczas pomiaru przed treningiem w stosunku do pomiaru po treningu. Zaobserwowano statystycznie istotną różnicę (p<0.05) w zakresie zmiany w aktywności tych mięśni podczas wysiłku po 12 tygodniach treningu w stosunku do pomiaru przed treningiem.
Wnioski: Obserwowana po 12 tygodniach treningu poprawa we wzorcu chodu może być prawdopodobnie związana ze zmianą w zakresie aktywności bioelektrycznej mięśni łydki.